انجمن پروتئین های درمانی پلاسما معتقد است که شیوع ویروس آبله میمون کنونی تهدیدی برای فعالیت شرکت های عضو این انجمن که به تولید پلاسما یا محصولات دارویی مشتق از پلاسما می پردازند محسوب نمی شود، این ارزیابی توسط دیگر نهادهای مربوطه در صنعت پلاسما نیز تأیید شده است.
از ماه می 2022 که شیوع ویروس آبله میمون در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی گزارش شده است، مردمی که از درمان های حاصل از پروتئین های پلاسما بهره می گیرند نگران این موضوع هستند که با وجود شیوع این ویروس آیا درمان های ایمنی دریافت می کنند یا خیر؟
این انجمن به بررسی این موضوع پرداخته و خلاصه ای از حقایق موجود در این خصوص را به شرح زیر به اشتراک گذاشته است:
ویروس آبله میمون به راحتی بین انسان ها شیوع پیدا نمی کند و از انسان به انسان از طریق تماس نزدیک اجسام عفونی ناشی از ضایعات پوستی فرد آلوده یا از طریق قطرات بزرگ تنفسی که طی تماس طولانی مدت چهره به چهره، لمس سطوح آلوده، ملحفه و ظروف غذا انتقال می یابد. انتقال ویروس ممکن است در طول رابطه جنسی رخ دهد اما شیوع کنونی عمدتاً مردان همجنس گرا را تحت تأثیر قرار داده است. به طور کلی آبله میمون یک عفونت مقاربتی در نظر گرفته نمی شود و مشاهدات بالینی موارد محدودی را گزارش نموده است.
هیچ مدرکی مبنی بر انتقال آبله میمون از طریق خون و اجزای خون، از جمله پلاسما و محصولات دارویی مشتق از پلاسما گزارش نشده است. بنابراین خطر انتقال این ویروس در پروتئین های درمانی پلاسما به دلیل اثربخشی فرآیندهای تولید کاهش می‌یابد. ویروس آبله میمون مانند ویروس‌های آبله و آبله گاوی است، این گروه از ویروس ها به دلیل اندازه بزرگ و پوشش لیپیدی آنها نسبت به مراحل غیرفعال سازی و ویروس زدایی که در فرآیندهای تولید مشتقات پلاسما استفاده می شود حساس هستند و از بین می روند. مطابق روش های غربالگری اهداکننده، احتمال اینکه فرد دارای علائم بیماری آبله میمون جهت اهدا پذیرفته شود بسیار بعید است، این علائم عموماً شامل تب، خستگی، سردرد، بزرگ شدن غدد لنفاوی و ضایعات پوستی است.
لذا بر اساس شواهد علمی مذکور انجمن پروتئین های درمانی پلاسما اظهار می نماید که احتمال آلوده شدن پلاسمای خون به ویروس آبله میمون وجود ندارد یا بسیار کم است.
منبع: انجمن پروتئین های درمانی پلاسما
